“Het was alsof ik met nieuwe ogen keek”

Anand uit India

“Op mijn 44e kreeg ik een hartaanval. Ik overleefde ternauwernood en moest voor mijn herstel gaan wandelen. Tijdens die dagelijkse wandelingen zag ik de wereld om mij heen pas echt; alsof ik met nieuwe ogen keek.

Ik liep hetzelfde bekende rondje als in de jaren daarvoor. Maar toen wandelde ik in mijn pauze – ik werkte als arts en ziekenhuisdirecteur – altijd diep in gedachten  verzonken. Nu had ik aandacht voor mijn omgeving. Ik zag een specht in de boom en maakte een foto. Doordat ik de foto online deelde, kwam ik erachter dat dit een superunieke specht was, die heel zeldzaam is in India. Dit wakkerde mijn nieuwsgierigheid aan naar andere zeldzame dieren. Ik begon veel meer te fotograferen tijdens mijn wandelingen. Op een gegeven moment, fotografeerde ik de Van Hasselt’s sunbird (honingzuiger). Geen unieke vogel op de wereld, maar wel uniek in dit deel van India. Dat werd mijn eerste publicatie. Er volgden nog meer publicaties, van een heel zeldzame spin en verschillende insecten. Hoe meer ik ontdek en leer over sommige creaties, hoe meer ik me besef dat God Zijn schepping perfect en doordacht gemaakt heeft.

Dieren fotograferen is niet makkelijk. Ze bewegen, je moet de instellingen van je camera goed hebben staan, op het goede moment vastleggen, vanuit de goede hoek. Ik heb dat op mijn 44e nog mogen leren allemaal, ook al was ik al wat ouder. We kunnen altijd nog leren. Zo geweldig heeft God ons gemaakt!”

Sylvia uit Nederland

“Als juf heb je tijdens je werk altijd het geluid van kinderen om je heen. Om tot rust te komen, zoek ik de natuur op. Ik loop regelmatig met mijn fotocamera naar de vogelkijkhut bij ons om de hoek. Of ik pak de auto om naar een natuurgebied in de omgeving te rijden. Dan kom je heel onverwachte dingen tegen, die ik nog niet eerder had ontdekt. En dat is wat fotografie met je doet: het leert je bewuster kijken.

Maar het is vooral de stilte in Gods schepping waarover ik mij tijdens het fotograferen verwonder. Het stilstaan, wachten en genieten van de rust is zo mooi! Ik denk bijvoorbeeld aan Psalm 19:4: ‘Toch wordt er niets gezegd, geen woord gehoord, het is een spraak zonder klank.’ Ik kan me daar helemaal in verliezen. Daarom zet ik vaak een alarm, zodat ik niet vergeet om op tijd naar huis te gaan.

Ik deel mijn passie en foto’s graag met andere mensen. Zo leer ik de kinderen in mijn klas de namen van vogels, maak ik afdrukken van mijn foto’s en voeg er Bijbelteksten aan toe. En regelmatig stuur ik mijn foto’s naar de krant ter publicatie. Zo kunnen veel mensen meegenieten van Gods prachtige schepping! Nog liever wil ik mensen aanmoedigen om zelf ook eens wat vaker stil te staan en bewust naar je omgeving te kijken. Mét of zonder camera!”

Dit artikel verscheen eerder in Naast, het magazine van Verre Naasten. Wil je Naast 2 keer per jaar gratis thuis ontvangen? Meld je dan hier aan. Je kunt hier Naast online lezen.