Reisverslag Bert Haaksma zomerkamp

Vrijdag 9 augustus – De wekker gaat om 4 uur. Wassen, aankleden, ontbijten en rijden. Samen met mijn vrouw Christa maak ik de reis naar Oekraïne. Ik ben er diverse keren al geweest, zij nog nooit. De eerste dag is saai: alleen maar kilometers maken en na uren voorttuffen op snelwegen belandden we ergens in Polen. We vinden het eigenlijk wel mooi geweest voor deze dag. We strijken neer in hotel Sulbin in Garwolin. Ruim 1300 kilometer staat op de teller. Moe van deze eerste reisdag gaan we na het eten vroeg naar bed. 

Verslag over een actief reisdoel: een zomerkamp met jongeren in Oekraïne

Zaterdag 10 augustus – Na een stevig ontbijt pakken we de reis naar de Oekraïense grens weer op. Gelukkig gaan we vrij vlot de grens over en koersen we op de plaats Stepan aan. Mocht je daar ooit naar toe willen gaan dan is de route als volgt: instellen op je routeplanner Sarny; ben je in Sarny dan pas geef je aan dat je naar Stepan wil anders kom je over wegen waarvan je het bestaan niet wist. Ons is achteraf verteld dat je zo het beste kunt reizen. Hadden we dat maar geweten, nu hebben we over de laatste 10 kilometer meer dan anderhalf uur gedaan. Rijden over zandpaden en kobaltstenen wegen, niet bepaald egaal geplaveid. Door elkaar geschud kwamen we op de plaats van bestemming aan: het huis van de familie Pylypenko. In Stepan even rondgekeken en na het avondeten een paar gemeenteleden opgezocht. Opnieuw moe van de reis gaan we op tijd slapen. Rond een uur of half 3 ineens een immens lawaai: een luchtalarm! Mijn vrouw springt gelijk uit bed en grijp wat spullen bij elkaar. Ik ben eigenlijk te moe om me daar druk over te maken. Ik werp een snelle blik naar buiten en constateer dat alles nog donker is en in geen enkel huis brandt licht. We zijn maar weer gaan slapen, maar toen iets na 6 uur het alarm opnieuw klonk, zijn we ook maar opgestaan.  

Bert Haaksema in gesprek met jongeren via vertaal-app

Zondag 11 augustus – De eerste kerkdienst begint om 7 uur. Een beetje onwennig staan we de gemeenteleden te begroeten. Je merkt dan dat de taal een probleem is: wij spreken geen Oekraïens en zij geen Engels. Ds. Wasja Pylypenko gaat voor in de dienst. We beleven een fijne dienst en moeten snel daarna de auto in op weg naar Rivne, waar de dienst om 10.00 uur begint. We moeten behoorlijk gas geven en om ongeveer 10 over 10 komen we in Rivne aan. Pastor Viktor geven we een hand en de dienst kan beginnen. Het is een belijdenisdienst waarin twee zusters hebben aangegeven lid te willen worden van de gemeente. Een van de zusters legt belijdenis van haar geloof af. Wat is het mooi om dit mee te maken! We zijn getuige van het werk van de GEEST. Het werk van God gaat onverminderd voort! Na de dienst staat er koffie met koek en watermeloen klaar. Ook krijgen we een brood van de gemeente aangeboden. Vrouwen bakken op zaterdag brood dat op zondag wordt uitgedeeld aan leden en bezoekers. Na de koffie gaan we weer de auto in met nog een kleine 600 kilometer te gaan. Het is een prachtige tocht met veel heuvels en zo naderen we langzaamaan de sub-Karpaten. Na een tussenstop met een hapje eten, spreken we af dat we doorrijden naar Mukatschevo om daar een groep van het station af te halen en zo veel mogelijk bagage mee te nemen. Met de extra gasten rijden we door naar Vellyki Berehy.  Ds. Wasja is teruggegaan naar Mukatschevo om de overige personen op te halen bij het station. Wij zijn moe en zoeken onze slaapplek op, nadat we kennis hebben gemaakt met de overige leiding van het zomerkamp. 

Bert Haaksema: ‘Het is zo’n feest om dit mee te maken’

Maandag 12 augustus – Tegen kwart over 4 in de ochtend kondigt de wekker, al rammelend, de nieuwe dag aan. We hebben lekker geslapen, maar er moet nog een groep kinderen van het station in Mukatschevo worden gehaald. We nemen 10 kinderen en bagage in de bus mee en in de auto ook nog 5 kinderen. Daarna nog terug voor de laatste 3 kinderen. Dat zijn 16 jarigen jongeren. Bij de blockpost, een extra controlepost met militairen, worden de reispapieren van de jongeren extra gecontroleerd. Eenmaal terug op het kamp is het tijd voor ontbijt. Gedurende de dag komen er nog meer deelnemers.  Zo brengen de kerken van Svalyava en Kamyanets-Podilsky ieder een groep mee en wordt het al gezellig druk. Inmiddels hebben wij al uitgevonden hoe het programma in elkaar steekt. Lang leve de app Google Lens, dan is het Oekraïens zo vertaald! We schuiven aan in de groepen. Bij Liza halen we een gekleurd armbandje en dan is duidelijk bij welke groep we horen. Wat een geluk als je bij iemand in de groep komt die dat heel erg hoopte. Zo leuk als jongeren enthousiast worden dat er een oudere in hun groep zit. Ze nemen je op sleeptouw en je wordt bestookt met vragen. Dan is de app Google Translate een uitkomst, want die vertaald wat je intypt of inspreekt. Ervaring leert dat korte zinnen een betere vertaling geven. Het voorkomt een hoop Babylonische spraakverwarring. Moe en afgemat vallen we ´s avonds direct in slaap. 

groepsfoto zomerkamp 2024

Dinsdag 13 augustus – Vandaag worden de laatste deelnemers opgehaald en dan is het kamp compleet met 85 kinderen. Vanwege de oorlog zijn er wat minder kinderen omdat de vaders ze niet altijd kunnen brengen. Mannen hebben angst dat hun papieren misschien niet op orde zijn. De groepen worden ingedeeld voor de onderdelen boogschieten, knutselen, kleuren, muziek, sport en meer. Omdat het erg warm is wordt er ´s middag gezwommen. Dat geeft ons relaxtijd om met een boek in de schaduw te gaan zitten of even helemaal niets te doen. De afgelopen dagen waren intensief. Na het avondeten wordt nog wat gesport en gespeeld en daarna is het tijd voor een film. Wij delen zakjes chips uit, meegenomen uit Nederland. Dat is een feest voor jong en oud. 

Woensdag 14 augustus  – De dag start iets in mineur: het wordt onverwachts onze laatste dag in het kamp. We moeten helaas de volgende dag vertrekken. De deelnemers vragen of wij het niet naar de zin hebben, maar vanwege privéredenen moeten we vertrekken en we willen ook nog wat in de omgeving zien. Toch ervaren we deze laatste dag weer als een topdag. Wat een feest om hier aanwezig te mogen zijn! Met de hedendaagse techniek kunnen we gewoon gesprekken voeren met de mensen, de taalbarrière is een stuk kleiner geworden. En de kinderen weten ook hoe ze de techniek kunnen inzetten. De gesprekken zijn (h)eerlijke gesprekken. Het wordt een prachtige, warme dag en het heerlijke weer geeft weer reden om ´s middag weer te zwemmen. Toch blijft er ook een aantal kinderen op het terrein achter, zij willen naar de winkel om snacks op te halen voor de avond. Ze mogen van het terrein , maar alleen als er een volwassene met ze meegaat. Ik word op de schouder getikt en een telefoon wordt onder mijn neus geschoven met de vraag of ik met hen mee naar de winkel wil. Natuurlijk doe je dat en ik bewonder de moed om mij als een wildvreemde zo aan te spreken, want ze hebben ons alleen maar op het terrein gezien en we hebben elkaar nog niet eerder gesproken. Bij terugkomst hebben we nog een paar zinnen uitgewisseld en ik werd bedankt voor de bewezen dienst. Na het eten is het tijd voor het piratenspel. Overdag hebben we al een verstopplaats opgezocht waar we ons in het donker konden verstoppen. De kinderen krijgen een uur om een aantal volwassenen op te zoeken. De avond verloopt gezellig en na het spel wordt er nog wat gegeten en is het tijd om naar bed te gaan. 

Cola en snacks op zomerkamp 2024

Donderdag 15 augustus – Na het ontbijt mag ik voorlichting geven over Oekraïne Zending. Ik vertel dat Oekraïne Zending een stichting is die zich ten doel heeft gesteld het evangelie te brengen aan een ieder die het horen wil. We geven daarnaast financiële ondersteuning aan de gereformeerde kerken en hun churchplants, het seminarie, de studenten van het seminarie en dat we o.a. het zomerkamp sponseren. We hebben ze bedankt dat we te gast mochten zijn en dat we nu weer naar huis gaan.  Bij het afscheid kwamen bij sommigen de waterlanders. Tijdens de reis naar huis werden we steeds op de hoogte gehouden van de kampactiviteiten. Zo mooi dat dit kan als je telefoonnummers uitwisselt!

Een Oekraïens zomerkamp mee beleven? Ik kan het je van harte aanbevelen. Oekraine Zending heeft een bus beschikbaar. Neem contact met ons op als je als jeugd eens een zomerkamp wil meemaken. Je ziet met eigen ogen dat evangeliezaadjes gepland worden, maar het is aan de Heilige Geest of er vruchten uit voortkomen. Het is zo’n  feest om dit mee te maken!